Bedrijfsbeveiliger bij Philips Drachten.
Als jochie kwam ik vroeger met enige regelmaat bij Philips in Hoogeveen. Daar werkte mijn vader als Bedrijfsbeveiliger. Vaak ging ik in het weekend met hem mee op ronde. Prikklok mee en op zoek naar de “verborgen” sleuteltjes. Ik vond het leuk om met mijn vader op pad te gaan. Vaak verstopte hij zich in het magazijn achter een pallet en liet me dan schrikken. De geur en de producten die daar gemaakt werden zal ik nooit vergeten. Alles was interessant. Terug in de loge even met de camera’s spelen hoorde erbij en als kers op de taart even de Personeelswinkel in. Zien wat er zoal gemaakt werd aan Philips producten.
Later heb ik van school uit nog stage gelopen in de personeelswinkel van Hoogeveen. Mijn eerste aankoop was een stereo radio met cassettespeler. Lang voor gespaard maar ik was zo blij hiermee en hij staat nog steeds in mijn huis.
Na mijn diensttijd wist ik niet wat ik precies wilde worden. Mijn vader wou mij natuurlijk niet de hele dag bij huis hebben en heeft ervoor gezorgd dat ik tijdelijk in de productie van Hoogeveen mocht komen te werken. Hier heb ik een half jaar gewerkt om mixers in elkaar te zetten. Ook heeft hij ervoor gezorgd dat ik werd uitgenodigd voor een sollicitatie bij de Bedrijfsbeveiliging. In Apeldoorn werd ik uitgenodigd maar daar vonden ze me toen nog te jong om daar aan de slag te gaan. Dit omdat het bedrijf met hoger opgeleide mensen werkte en men bang was dat deze over je heen zouden lopen.
In Drachten kwamen op dat moment 2 plekken vrij. De vraag was of ik daar ook heen wou gaan. Naja geen probleem.
Ik heb ontzettend moeten wennen, voor het eerst weg van huis, voor het eerst een uniform, bedrijf leren kennen, Friese taal en beginnen met opleiding basisdiploma beveiliging, op zoek naar woonruimte en een niet makkelijke “oudere” groep Beveiligers en groep chef.
Een geluk was dat er behoorlijk is geïnvesteerd in opleidingen toentertijd. Zo heb ik mijn basis- vak- en kaderdiploma Beveiliging kunnen halen en een Bedrijfsrecherche opleiding en zo nog enkele andere opleidingen. Een goede basis was gelegd.
In al die jaren veel mee gemaakt zowel zakelijk als privé. Zakelijk enkele reorganisaties het uitbesteden van Bedrijfsbeveiliging naar inhuur. Ook de opleiding van Bedrijfsrechercheur heeft zijn vruchten afgeworpen, inhoudelijk kan ik hier verder even niet op in gaan. Maar het was 3 maanden undercover werken en rapportage schrijven. Er zijn ook veel mooie momenten geweest en met de juiste collega’s ook veel humor en lol. Iets wat mij herinnert tijdens mijn dienst in het weekend:
Een gedeelte van 1 van onze gebouwen grenst aan het water. Daar had de personeelsvereniging een botenloods. Ieder voor- en najaar moesten daar boten of in- uit het water worden gehaald. Dat deed men vaak op 1 dag en werd er een kraan gehuurd. Er was 1 persoon die te laat was. Hij zou en moest zijn boot bij de loods neerzetten, alleen de grond waarover gereden moest worden was erg drassig door de hoeveelheid regenval. Daar had ik hem voor gewaarschuwd. Met de camera kon ik het volgen de wielen van de aanhanger waar de boot op stond zakten weg en de boot kwam schuin tegen ons hekwerk te liggen en was niet meer te bewegen. De persoon heeft in het weekend tegen een duur tarief een kraan moeten regelen om de boot van de aanhanger in het water te takelen (ik heb er nog een foto van). Later die week bedankte hij mij voor de goede hulp en kreeg ik een doos chocolade van hem.
Rondom onze fabriek in de nachtdiensten maakte je van alles mee. Het uitgaansleven trekt rondom onze fabriek richting woonwijken. Ik heb geregeld Politie moeten bellen omdat er uit een struik enkele benen staken en iemand te diep in het glaasje had gekeken. Vechtpartijtjes, inbraken in omliggende panden, brandjes, noem maar op. Als ik alles had opgeschreven dan had ik nu een mooi boek als herinnering.
Pijnlijk zijn de momenten dat je afscheid moet nemen van goede collega’s of medewerkers uit het bedrijf waarmee je jaren hebt opgetrokken, ineens zijn ze weg met pensioen, ander werk of nog erger ernstig ziek of zijn overleden.
Gelukkig zijn er ook pensionarissen die je met enige regelmaat weer in het dorp tegenkomt en even een praatje mee kunt maken.
Er zijn nog zoveel verhalen te vertellen maar voor mijzelf hoop ik dat ik gezond mag blijven en nog enkele jaren bij Philips mag blijven werken.
Vriendelijke groet,
Cor Mulder
